Wie haar Instagram of andere social media opent, ziet al snel mensen die beginnen met iets. Huismutsen die beginnen met de verbouwing van hun droomhuis, vroege vogels die de dag beginnen met meditatie of foodies die beginnen met het schrijven van een kookboek. Maar wat je minder snel ziet is mensen die stoppen met iets. Voor deze nieuwe rubriek van Girls Who, heel toepasselijk genaamd Girls Who Quit, interviewen we wekelijks iemand die met iets is gestopt.

Girls Who Quit

Mensen die stoppen met freelancen, mensen die stoppen met roken, mensen die stoppen met zichzelf tekort doen, laat staan mensen die stoppen met Instagram ;-). Je ziet ze niet. Daarom zetten we deze quitters graag in het zonnetje.

Bij Girls Who geloven we namelijk dat je zelfvertrouwen krijgt door dingen te doen, of juist níet te doen, maar in ieder geval door het ondernemen van actie. Keuzes geven kracht. En waar je de ene deur dichtgooit, opent vanzelf een andere deur…

De eer om deze gloednieuwe rubriek Girls Who Quit af te trappen gaat naar Hiske. Zij stopte met haar grootste passie waar ze als freelancer haar beroep van had gemaakt: schrijven. Daarna begon ze met haar droombaan, maar stopte ook daarmee.

First things first: hoe besloot je om te gaan voor een carrière als freelance tekstschrijver?

‘Mijn carrière begon als UX-designer, waarbij alles draait om de online gebruikerservaring van een klant. Na een tijdje merkte ik dat er een specifiek onderdeel uitsprong voor mij: het schrijven van de bijbehorende teksten. Op een gegeven moment was ik zo ongelukkig in mijn job, ondanks dat ik als UX-designer al een aantal keer was geswitcht van baan. Het deed me besluiten om te stoppen met UX-design in zijn geheel. Ik ging doen wat mij het meest logisch leek: tekstschrijven als zzp’er. Dan doe ik wat ik leuk vind, dacht ik, en moest het allemaal wel goed komen.’

‘In april 2019 schreef ik me in als freelancer en ging ik van start. Ik had het nooit durven dromen: een eigen bedrijf als tekstschrijver. Ik had gelijk opdrachtgevers, al kon ik er niet meteen van rondkomen. Toch weigerde ik vanaf de start ook opdrachtgevers, want niet alles leek me even leuk.’

‘Na een tijdje merkte ik dat ik graag schreef over bepaalde niches, zoals voor ondernemers die bezig waren met persoonlijke ontwikkeling. Dat onderwerp vond ik zo leuk, daar kon ik wel uren over schrijven. Tot twee opdrachten over persoonlijke ontwikkeling later en het onderwerp mijn neus uitkwam. Dat leidde tot heel veel uitstelgedrag en weerstand. Iedere keer dat ik een opdracht af had en positieve feedback kreeg, was ik helemaal blij. En dan nam ik heel enthousiast een nieuwe opdracht aan, en begon het riedeltje weer opnieuw: uitstellen om vervolgens met heel veel tegenzin weer aan de slag te gaan.’

‘Ik ben zo goed met schrijven, moet ik daar dan iets mee doen?’

‘Nog binnen een jaar, in december, was ik me ervan bewust dat dit terugkerende riedeltje me meer energie kostte dan het me opleverde, maar ik wilde ook geen gezichtsverlies lijden. Hallo, ik was een eigen bedrijf in tekstschrijven gestart. Ik verdiende nota bene mijn geld met iets waar ik talent voor had. ‘Je moet vast je draai nog vinden’, hield ik mezelf steeds voor.’

‘Totdat er een vaste baan op mijn pad kwam, waar ik een combinatie van allemaal leuke dingen kon gaan doen. Ik besloot die baan te combineren met het zzp’en. Die baan bleek zó leuk, en zóveel energie te geven dat ik bedacht: ‘Ja hallo, als dít zo leuk kan zijn, dan moet ik met dat andere stoppen.’

‘Hoewel het voor mezelf dus duidelijk was dat mijn freelance-klussen te weinig positieve energie opleverde om er mee door te gaan, duurde het toch nog een aantal maanden voordat ik echt ‘nee’ durfde te zeggen tegen opdrachtgevers. In mei heb ik mijn laatste opdracht voltooid, een echte opluchting.’

Maar plottwist: in de december daarop besloot je ook te stoppen met je vaste baan. Hoezo?

‘Het enthousiasme waarmee ik in de eerste drie maanden thuiskwam, ebde weg. De pandemie sloeg toe en mijn baan kreeg een net een andere invulling. Ik kreeg lichamelijke klachten, ik was niet happy en ik realiseerde me hoe zonde dat was. Drie maandenlang heb ik zo leuke tijd gehad en nu voelde het zo anders.’

‘Ik had een inzicht dat ik geen invloed heb op wat ik leuk vind, maar dat ik wel kan kiezen wat ik met die informatie doe. Dus toen ben ik, in heel goed overleg met mijn baas, gestopt.’

En toen?

‘Al tijdens die baan ontdekte ik ook een nieuwe hobby: human design. Een combinatie van astrologie, chakrasysteem, I Ching, Kabbalah, astronomie, genetica, biochemie en kwantummechanica. Het idee hiervan is dat op basis van je precieze geboortemoment, dag, plaats en tijd vaststaat hoe je met energie omgaat.’

‘Iedereen heeft dus een soort energetische stempel. Die stempel kan je helpen: hoe dichter je bij jezelf komt, hoe makkelijker het leven voor je is. Dit gaf mij veel inzicht in al mijn unhappy moments tijdens mijn werkende leven. Mede door deze nieuwe inzichten nam ik de stap om mijn baan op te zeggen.’

‘Sindsdien heb ik veel over mezelf geleerd dankzij human design, zit ik zo veel lekkerder in mijn vel en dat gun ik anderen ook. Daarom geef ik nu readings over human design. Zodat ook anderen hun super powers kunnen ontdekken. Ik ben dus opnieuw gaan ondernemen, maar vanuit een heel andere invalshoek. En schrijven, dat doe ik nu alleen nog af en toe voor mijn eigen website.’

Wat beschouw je als het grootste inzicht dat je door deze keuzes hebt verkregen?

‘Dat ik nu iedere dag op zoek ga naar datgene wat ik op dat moment leuk vind om te doen. Als ik ’s ochtends merk dat ik geen zin heb om te werken, dan ga ik niet werken en ga ik iets anders doen – iets dat ik op dit moment wél leuk vind. Die manier van werken geeft me veel goede energie.’

En je beste tip voor andere girls who quit?

‘Voel met je lijf en laat je hoofd niet in de weg zitten. Ik had nooit gedacht dat ik zou stoppen met schrijven voor anderen; een passie en een talent van mij. Nu doe ik iets heel anders, iets dat ik wel écht leuk vind.’

Ben jij ook gestopt met iets dat je wil delen in Girls Who Quit? Laat het ons weten!